Een seniorenhondje die ging slapen in de hoop wakker te worden in het oude normaal. Waar alles vertrouwd en voorspelbaar was en hij het ritme snapte. Gered uit dodingstation, driekwart jaar ongelukkig in het asiel en toen in de bus naar het gekkenhuis hier. Niet zo gek vreemd dat dit manneke het niet meer snapt en twee kanten heeft. Soms een brombeertje die duidelijk aangeeft hem met rust te laten. Soms een charmeur die gek doet opdat je maar met hem knuffelt en kroelt. Grote ogen die ongelukkig rond kijken, maar pak je een tennisbal of heb je eten dan is Andries je grootste fan. Intuigen is geen probleem en wandelen is duidelijk bekend. Ook in het donker tippelt hij zo mee. Maar dan na een paar keer wandelen inene van slag door vreemde geluiden (piepend bord in de stormwind, klussende buurman) dus het is wel nog een hondje die een rustigere wandelomgeving behoeft en in een anti ontsnappingstuigje loopt. Voor het wassen voor de zekerheid een snoetje om gedaan en snoepjes gegeven. Hij leek een snoetje gewend te zijn en stak zo zijn neus erin en verwachtte al de snoepjes. Geen makkelijk plaatsbaar hondje maar wel een zieltje die het zo nodig had. En zijn vrouwtje snapte dat zij hem het juiste huisje kon bieden om zich veilig en geborgen te voelen en gaat er nog een paar fijne jaren met hem van maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.