Een vrolijke blije knuffel. Speels. Maar wat maakte je het jezelf moeilijk door een wandelomgeving te willen hebben waar je geen mensen hoeft te passeren en waar je met bezoek apart mag zitten. Maar dan is daar inene de reactie van een echtpaar die bewust kiezen voor een kansarme hond en je de juiste leefomgeving kunnen bieden.
Ravi was een opgewekte actieve senior die alles wilde inhalen wat hij had moeten missen. Wat is het heerlijk om zo een hondje te mogen helpen. Maar tegelijk bleek dat hij voor een grote drukke roedel in huis niet echt geschikt was en daardoor was het toch wel heel dringend om een huisje te vinden. De adopties gingen moeizaam en hoe dankbaar is het dan als je een adoptie hebt dat het dan dit manneke is die door mag naar een eigen huisje!
Helaas kwam Noah ook van zijn 2e adoptie terug vanwege het uitvalsgedrag aan de lijn. Adoptanten hadden onderschat hoe vaak Noah honden moest passeren. Hier een hond die op de oprit al hoog in opwinding zat en niet meer bewust leek dat er iemand aan de andere kant van de lijn zat. Gelukkig kon Noah goed mee in de auto en bij landelijke wandelingen los en raakte al zijn stress en extra kilootjes kwijt. Ook aan de straat kwam er rust toen duidelijk werd dat opvangvrouwtje enkel loopt als lijn zonder spanning staat. En bij spanning op de lijn pas doorloopt als de spanning er af is maar ook als je even een nanoseconde oogcontact maakt en snapt dat er iemand is om rekening mee te houden. Het duurde even maar toen hij het doorhad zag je ook het gedrag eromheen zoals het opgewonden navegen na elk plasje verdwijnen. Ook bij andere mensen liet je dit gedrag aan de lijn keurig zien. Maar honden op straat hadden we enkel nog op een afstandje gezien en nog niet opgezocht om te passeren. Verder eigenlijk zo een makkelijke hond in de roedel die graag hier met andere honden speelde. Gelukkig zagen de adoptanten hoeveel je al geleerd had en wat een fijn rustig karakter je eigenlijk had. En hadden ze eerder het zelfde proces met hun vorige hond succesvol doorlopen. Noah boft want hij woont in een groot gezin met veel aandacht en knuffels. Een grote tuin om in te struinen. In een wandelomgeving waar ze het passeren van andere honden beperkt kunnen houden of tijdelijk vermijden. En waar ze de training verder gaan voortzetten.
Vriendelijke gezellige Doeska zocht na een relatie breuk van de baasjes een nieuw thuis. Asielen hadden geen plek of wilden geen staffie mix bemiddelen. Sneu dat deze aanhankelijk speelse sociale hond overal geweigerd werd terwijl ze hele dagen tot wel 13-14 uur alleen thuis zat. We werden via een asiel benadert of Esperanza kon helpen en ondanks dat ik geen opvangplek eigenlijk had, haar toch extra erbij genomen. Ze was super leuk en gezellig. Prima in de roedel en kon heerlijk spelen vooral met Noah. Wat lomp maar zat geen kwaad in. Heerlijk samen gewandeld waarbij ze ook regelmatig los kon lopen. Enkel met warm weer zat ze 1 keer in een diepe greppel met water en dacht hier is het verfrissend en leuk dus bekijk het maar. Maar haar blije snoet maakt dat je haar snel vergeeft want er zat geen kwaad in haar.
Vrolijke bruisende speelse beagle achtige mix die opgewekt kwispelend rondliep. Heerlijk aanhankelijk meisje met veel energie. Bij haar adoptiegezin krijgt ze volop knuffels en lange wandelingen.
Cebra is een hondje die moeilijk te beschrijven is. Geen hond om even een labeltje op te plakken. Soms heel vrolijk en soms aandoenlijk met grote ogen kijkend. Soms een stoere terriër die flink haar scheur open trekt en soms onderdanig kruiperig bv als ze naar je toe komt of als ze geaaid wil worden. Dit lieve kleine Spaanse dametje werd uit het dodingstation gered en is 4 jaar geschat. Ontreddert kwam ze aan in het asiel. Sinds 18 december in Nederland samen met 4 andere sociale honden die een bredere basis hadden en allemaal in een week plaatsten, maar Cebra kende geen lijn, had verlatingsangst en is verlegen met bezoek en was kansarmer. Ze leerde aan de lijn lopen en even alleen thuis zijn en zelfs om met speeltjes te spelen maar het bleef lang stil voor dit grappige leuke meisje. Op het laatst liep ze zelfs op een landelijk fietspad los mee met de roedel. Maar ook voor haar kwam er een fijne reactie die snapten dat ze op enkele punten nog een projectje was. Zo was ze nog wel verlegen met bezoek, maar daar konden de adoptanten doorheen kijken. Ze snapten niet dat dit schatje zo lang had gewacht maar waren er blij om omdat ze dolblij waren haar als hun nieuwe maatje gevonden te hebben.
Afgestaan als gevonden maar volgens de asielhoudster was het overduidelijk het eigen baasje die hem kwam dumpen. 
Iemand die een klein maatje zocht voor haar oom op Tinto gewezen en ze waren enthousiast. 
Dit kleine minimannetje had dus al vooraf een baasje in zicht en kon zodoende snel door naar zijn eigen huisje.
Vier poten op 1 buik. Dit leuke sociale stel had een fijn thuis maar toen hun baasje vorig jaar zomer omkwam bij een motorongeval veranderde hun leven drastisch. Huishonden die dol zijn op mensen en die dan in het grote asiel komen met weinig aandacht en beweging. Toen afgelopen september Pauline (vrouwtje Freya en Vali) informeerde naar Tinka had ik het nog even over dit stel dat ik eigenlijk zo graag zou willen helpen maar ja er was geen transport.
Toen we met kerst toch honden wilden laten komen stonden Tusa en Pelusa boven aan de lijst maar helaas voor middelmaat honden als Pelusa was geen plek op transport en de ene laten komen en de andere achterlaten dat wilden we niet. Dus hadden Cebra en Luna mazzel. Tja en dan is het april en aarzel je om toch weer honden te laten komen en zitten ze er nog. Voorzichtig ook maar Pauline en Borrit gepolst. Die moesten wel even nadenken want tja 2 tegelijk dat is toch een uitdaging maar ze reageerden positief mits het in hun roedeltje zou passen.
Wat was ik blij want hoewel veel setjes best uit elkaar kunnen zou je dit koppeltje het zo gunnen om de rest van hun leven samen te mogen blijven en die kans zou anders wel heel klein zijn.
Twee blije eieren vol enthousiasme. Beiden gezegend met een zonnig humeur en vol vrolijkheid. 
Pelusa leek wel wat op een Australian Shepherd. 
Tusa een onherleidbare mix. 
Maar volgens mij dacht ze dat ze een Border Collie was en eindeloos kon ze balletjes aan je voeten werpen in de hoop dat je die zou gooien.
Altijd in voor actie. Met speeltjes maar ook knuffelen en met de andere honden keten. Het was warm en diverse honden te dik en dan ook de opwinding van de reis. 
Dus er werd veel gedronken mits ze de kans kregen want Tusa bleek nog een verborgen lolletje te hebben, namelijk volle waterbakken omdonderen. Niet alle nieuwe honden waren zindelijk en de eerste nacht(en) is het niet ongewoon dat een hond al vroeg in de ochtend naar buiten moet om te plassen en te poepen.
In dit geval was Pelusa heel vroeg op en toen ik de eerste keer te laat was om hem uit de bench te laten liet hij het al lopen zo vol zat zijn blaas. Toch had ik geen zorgen want de 2 nachten erna was ik er op tijd bij en verder was hij zo actief en allert. Dinsdag kwamen ze meteen kennis maken en dat ging goed en Pelusa en Tusa mochten mee om verder thuis met de eigen roedel kennis te maken. Ook dat ging prima en ze heten nu Sköll en Hati. 
Nu is Pauline dierenarts en dat is achteraf is dat een zegen geweest voor Pelusa/Sköll. Want hoewel beide honden te dik en beide honden veel drinkend, had zij al snel door dat het bij Pelusa/Sköll er wel degelijk meer achter kon zitten. Hij kon zijn plas daar nog slechter op houden en bleef veel drinken en daarom nam ze hem mee naar de praktijk voor een bloedonderzoek en een paar uur later was het duidelijk. Sköll had diabetes en zijn bloedsuikerspiegel was zorgelijk. Grote schrik. Hadden we dat geweten was hij nooit gekomen. We dachten twee gezonde honden gekozen te hebben. Maar ja dan was Tusa wel gereisd/geadopteerd en was hij én zijn baasje én zijn maatje kwijt geweest en had deze mensgerichte hond kansarm in het asiel gezeten met weinig menselijke aandacht, laat staan meermaals op de dag monitoring van zijn suiker dus eigenlijk zou zijn lot heel slecht geweest zijn. Evengoed een heftige uitslag voor Pauline en Borrit die 2 gezonde honden dachten te gaan adopteren. Wat te doen. Toch maar niet adopteren. Ze beseften dat zij eigenlijk de enige kans waren op geluk voor dit tweetal en wat ben ik dankbaar dat ze besloten hebben dat Sköll en Hati hun roedel mogen versterken. Dagelijks een duik in de paddenpoel, veel spelen en aandacht. Ruimte om te rennen en hond te mogen zijn en goede medische zorg. Na 3 weken bericht dat het gelukt is om Sköll in te regelen al heeft hij nog wel extra veel eenheden nodig. We krijgen veel vrolijke video's van dit zonnige tweetal die ondanks het verdrietige verlies vorig jaar van hun baasje nu wel heel heel veel geluk gehad blijken te hebben. Veel geluk samen Sköll en Hati!
Luna werd in mei 21 op haar oude dag afgestaan door haar baasjes vanwege geen tijd. Bij overname van dit vriendelijke hondje voelde de asielhoudster knobbeltjes en vroeg of Luna bekend was met mama tumoren. De mevrouw antwoordde verontwaardigd dat ze dat toch niet kon weten; ze was toch geen dierenarts en ze had Luna al in geen jaren aangeraakt!!! Tot zover haar liefdevolle baasjes….. Luna leek zelfs op haar oude dag nog beter af in het grote asiel waar ze 2 maanden later begin juli 21 geopereerd werd en goed herstelde. Maar ja een hondje van 14 jaar is kansarm op adoptie en na driekwart jaar zat ze er nog. We hadden zelf na mei geen honden meer kunnen laten komen van dit asiel, maar toen er vlak voor de kerst enkele honden naar Nederland kwamen konden we Luna toch niet laten zitten. Het is winter en het vriest daar ook en de kennels zijn niet verwarmd. Luna mocht toch niet sterven in het asiel omdat niemand haar wilde hebben? Verstandig was het niet, maar we hebben geen moment spijt dat we haar hebben laten komen. Ze was mager en had darmontsteking en zou het vermoedelijk niet veel langer hebben gered op haar leeftijd. We hoopten op een huisje met de kerstgedachte maar Luna was niet fit en daarnaast een hondje die welliswaar vriendelijk is en niet bang, maar duidelijk niet meer weet wat ze met aanrakingen aan moet en even gezellig aanhalen en knuffelen zit er niet in. Maar ze kwam goed aan en volgde me op de voet en geniet hier. Ze ging de medische molen in. 
Bloedtesten die afwijkende waarden lieten zien. Gebit werd gedaan maar helaas ook die dag het nieuws dat ze een tumor bij de alvleesklier had en haar levensverwachting beperkt was. Advies was haar niet meer ter adoptie te zetten maar te laten blijven. Dat hebben we gedaan. Luna is hier thuis.
Dit prachtige meisje met haar schattige sproetjes is een American Bully van net 1 jaar oud. Een 25 kilo lompe stuiterbal maar tegelijk een zacht karakter. Je kreeg de naam Gisha wat belofte betekent. Onze belofte aan Gisha was een heel fijn liefdevol huisje gaan zoeken waar ze heerlijk binnen bij haar mensen mag zijn en haar overschot aan kusjes mag uitdelen want Gisha houdt van alle mensen groot en klein. Gisha was een blij ei die bij haar vorige baasjes in impuls als pupje was aangeschaft en voornamelijk in een achtertuin leefde en daar treurig zat te wachten tot ze af en toe gezien werd. Ze was dus geen huiselijk leven gewend en moest daarom nog wel het nodige leren, maar ze snakte naar aandacht en liefde. Ze kreeg hier zorg voor haar oorontstekingen en werd gesteriliseerd en geënt. In goede conditie mee gegaan met haar baasje die weet dat hij nog wel wat opvoedwerk heeft aan deze heerlijke speelse en gezellige puber.
