Luna werd in mei 21 op haar oude dag afgestaan door haar baasjes vanwege geen tijd. Bij overname van dit vriendelijke hondje voelde de asielhoudster knobbeltjes en vroeg of Luna bekend was met mama tumoren. De mevrouw antwoordde verontwaardigd dat ze dat toch niet kon weten; ze was toch geen dierenarts en ze had Luna al in geen jaren aangeraakt!!! Tot zover haar liefdevolle baasjes….. Luna leek zelfs op haar oude dag nog beter af in het grote asiel waar ze 2 maanden later begin juli 21 geopereerd werd en goed herstelde. Maar ja een hondje van 14 jaar is kansarm op adoptie en na driekwart jaar zat ze er nog. We hadden zelf na mei geen honden meer kunnen laten komen van dit asiel, maar toen er vlak voor de kerst enkele honden naar Nederland kwamen konden we Luna toch niet laten zitten. Het is winter en het vriest daar ook en de kennels zijn niet verwarmd. Luna mocht toch niet sterven in het asiel omdat niemand haar wilde hebben? Verstandig was het niet, maar we hebben geen moment spijt dat we haar hebben laten komen. Ze was mager en had darmontsteking en zou het vermoedelijk niet veel langer hebben gered op haar leeftijd. We hoopten op een huisje met de kerstgedachte maar Luna was niet fit en daarnaast een hondje die welliswaar vriendelijk is en niet bang, maar duidelijk niet meer weet wat ze met aanrakingen aan moet en even gezellig aanhalen en knuffelen zit er niet in. Maar ze kwam goed aan en volgde me op de voet en geniet hier. Ze ging de medische molen in.
Bloedtesten die afwijkende waarden lieten zien. Gebit werd gedaan maar helaas ook die dag het nieuws dat ze een tumor bij de alvleesklier had en haar levensverwachting beperkt was. Advies was haar niet meer ter adoptie te zetten maar te laten blijven. Dat hebben we gedaan. Luna is hier thuis.
