2008 Lucky (18)

Ongesocialiseerd en met de wetenschap dat mensen en de dingen die ze in hun handen hebben jou pijn zullen doen. Zo zat je vele jaren in het grote Malaga asiel. Als oudje kreeg je eindelijk de kans maar leren leven als huishond viel je zo moeilijk. Je deed je best maar je moest van zover komen. Daardoor kon je niet bij de adoptante blijven wonen en je kwam bij mij om te leren.
Gezellig mee uit wandelen zit er niet in; voor jou geen spannende avonturen meer, maar structuur en veiligheid. Dat is enkel wat je wilde. De achtertuin van 60 meter is jouw terrein en wordt vol verve gepatrouilleerd. Je speelt met de honden hier en rent en danst als niemand je ziet. Je weet waar de snoepjeskast is en waar de koelkast en geniet van een warm mandje voor de kachel. Bij bezoek verstop je je veilig in de bench. Bij prikkels schudt je je uit of plast wat helaas betekent dat ik zeer veel moet dweilen. Langzaam krijg je vertrouwen in mij maar dingen leren opdat je plaatsbaar zou worden zat er niet in en het beste wat ik voor jou kon doen is je hier veilig laten wonen voor de rest van je leven. Je co-vrouwtje heeft met heel veel verdriet afstand van je gedaan en wenst haar kleine vriendje nog elke avond een goede nacht en volgens mij voel je die liefde. Je gaat soms met kleine stapjes vooruit, zo heb je onlangs van een hondenlogeetje leren spelen met speelgoed. Goed komen zal het niet maar op jouw manier voel je je toch vaak genoeg "Lucky".