Twee schatjes die in de vrieskoude in de bergen hoogzwanger het maar uit moesten zoeken. En dat terwijl ze vermoedelijk heel geïsoleerd geleefd hadden en niet gesocialiseerd op vreemde mensen. Hoe kun je zulke lieve kwetsbare hondjes zo harteloos dumpen. Ze snapten niets van affectie en vooral Paulina moest van ver komen. Hier in de roedel zulke lieve makkelijke hondjes die probleemloos meedraaiden. Fenna leerde snel aan de lijn te lopen en speelde graag met speeltjes. Paulina nam na driekwart jaar een spurt in haar ontwikkeling en leerde alsnog aan de lijn lopen en trok zo Fenna positief mee. We wilden ze niet meer scheiden maar het bleek moeilijk om het juiste huisje te vinden. We werden vriendjes en na Fenna ging ook Paulina aaitjes waarderen; zelfs van bezoek. En dan na 2 jaar de reactie die op alle punten klopt. Landelijk, rustig huishouden met drie volwassenen en grote tuin en een hondenmaatje. Geen druk maar veel liefde en geduld. Een plekje waar beide meisjes graag gezien worden gewoon om wie ze zijn. Waar Paulina al ongekende veerkracht laat zien en meegenomen heeft wat ze hier geleerd heeft. Fenna had het moeilijker maar omdat ze samen met Paulina is weet ik zeker dat ze er wel komt. Ik mis ze ontzettend maar houden is nooit een optie geweest omdat ze nog jong waren en zo groeiden. Ik ben zo blij dat de meisjes nu samen in een paradijsje wonen waar ze gelukkig en op hun plekje zijn en meer aandacht krijgen dan hier in de drukke roedel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.