Ana Banana maar hier heette je gewoon Ana dat voelde serieuzer en beter passend. Vanaf baby pup in het asiel van Carmen in Roemenië. Je zou open en sociaal zijn maar bleek hier heel bang voor bezoek en mensen op straat. Dat maakte het leerproces heel moeilijk en in combinatie met dat je toch je stress af reageerde op de kleintjes hier was het toch urgent om een plekje te zoeken waar je wel kon leren. Je hebt drie maanden moeten wachten en toen kwam er eindelijk een eerste reactie. Meteen de jackpot met een prachtig landelijk plekje waar je kunt wandelen zonder iemand tegen te komen. Een vrouwtje die de juiste motivatie lijkt te hebben om jou verder te doen opbloeien. Voor jou niet makkelijk weer zo een grote ommezwaai maar hopelijk wil je binnen de kortste keren niet meer terug en wordt je heel gelukkig in je eerste (en hopelijk ook laatste) eigen mandje.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.