Geluksvogels: 2010 (63) Vamy

vrijdag 11 juni 2010

2010 (63) Vamy

Vamy, zo lief en zacht maar ook zo moeilijk plaatsbaar met haar eisenpakket.

Ze moest bij minimaal 1 andere hond, landelijk en lekker wandelen of mee naast fiets.

In huis rustig en lief en buiten actief hondje dat graag lekker tuin doorrent al kletsende zonder dat ze echt waaks is maar in een woonwijk zou het erg storend zijn.

Ze leerde hier veel en werd ook steeds aanhankelijker ook naar bezoek en zelfs mannen konden haar aaien als ze rustig zaten.

Buiten werd ze wel iets rustiger maar teveel prikkels dat bleef een probleem voor haar. Bij nieuwigheden had ze gewoon echt veel en veel langer de tijd nodig dan een doorsnee hond om te wennen en het "gewoon"te gaan vinden.
Het is een hondje die een hele slechte indruk achterlaat op de doorsnee bezoeker maar eigenlijk zo een schatje is als je haar leert kennen. Ik ben blij dat nu ook zij eens de kans krijgt op een fijn thuis. Heel veel geluk Vamy!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

Once I was a lonely dog,

Just looking for a home.

I had no place to go,

No one to call my own.

I wandered up and down the streets,

in rain in heat and snow.

I ate what ever I could find,

I was always on the go.

My skin would itch, my feet were sore,

My body ached with pain.

And no one stopped to give a pat

Or to gently say my name.

I never saw a loving glance,

I was always on the run.

For people thought that hurting me

was really lots of fun.

And then one day I heard a voice

So gentle, kind and sweet,

And arms so soft reached down to me

And took me off my feet.

"No one again will hurt you"

Was whispered in my ear.

"You'll have a home to call your own

where you will know no fear."

"You will be dry, you will be warm,

you'll have enough to eat

And rest assured that when you sleep,

your dreams will all be sweet."

I was afraid I must admit,

I've lived so long in fear.

I can't remember when I let

A human come so near.

And as she tended to my wounds

And bathed and brushed my fur

She told me 'bout the rescue group

And what it meant to her.

She said, "We are a circle,

A line that never ends.

And in the center there is you

protected by new friends."

"And all around you are

the ones that check the pounds,

And those that share their home

after you've been found."

"And all the other folk

are searching near and far.

To find the perfect home for you,

where you can be a star."

She said, "There is a family,

that's waiting patiently,

and pretty soon we'll find them,

just you wait and see."

"And then they'll join our circle

they'll help to make it grow,

so there'll be room for more like you,

who have no place to go."

I waited very patiently,

The days they came and went.

Today's the day I thought,

my family will be sent.

Then just when I began to think

It wasn't meant to be,

I knew them in a heart beat,

I could tell they felt it too.

They said, "We have been waiting

for a special dog like you."

Now every night I say a prayer

to all the gods that be.

"Thank you for the life I live

and all you've given me.

But most of all protect the dogs

in the pound and on the street.

And send a Rescue Person

to lift them off their feet."

auteur onbekend